Mooie dingen op je pad

Deze week kwam ik een post tegen op Facebook en iets triggerde me om op deze te reageren. Het was eigenlijk een afbeelding met een tekst en als vanzelf kwam mijn reactie uit mijn pen, eh, toetsenbord gerold;

"Nou inderdaad zoals hierboven dus. Ik krijg ook vaak de opmerking "oh maar hij heeft toch maar een lichte vorm van autisme". Mensen hebben geen idee over de weg die er is afgelegd om te komen tot het punt waarop het "wel lijkt mee te vallen". Het enige verschil in mijn ogen is leerbaarheid. Net als neuro-typische kinderen meer of minder begaafd, of zo het mag een laag cognitief niveau hebben, zo hebben kinderen met autisme (of welke "stempel" dan ook) dit ook. De mate van leerbaarheid, kansen, begrip etc bepaalt hoe een kind zich naar buiten toe laat zien, zich heeft weten te ontwikkelen en de kans heeft gekregen "aangepast gedrag" te vertonen. Het is namelijk geen onwil maar onkunde en deze kinderen werken dagelijks keihard om hun mannetje te staan in de maatschappij! Een lichte vorm van autisme bestaat niet, verschil in leerbaarheid wel maar zelfs dan is de weg hetzelfde en kunnen de kinderen op hun niveau alleen het beste laten zien als ze daar kansen en begrip voor krijgen."


Als ik dat zo terug lees besef ik gelijk dat dit is waar ik een bijdrage aan wil leveren, dat dit nu juist precies is wat mij drijft, het krijgen van kansen, de overtuiging dat het wél kan, dat alle kinderen leerbaar zijn, eigenlijk dat alle mensen leerbaar zijn. Het is onze eigen overtuiging dat we iets niet kunnen of dat we beperkt zijn en we weten dit ook over te brengen op onze kinderen, immers "we" spreken van kinderen met een beperking. Mijn kinderen zijn niet beperkt maar hebben mooie, unieke eigenschappen meegekregen en verdienden de kans om te leren hoe ze deze in onze maatschappij kunnen inzetten en zichzelf kunnen zijn.

Iedere dag komt daarmee mijn droom ook een stukje dichterbij. Inmiddels al lang geen droom meer want elke week gebeurt er wel iets wat me nog meer overtuigd van de weg die ik bewandel. Vandaag heb ik weer mogen ervaren dat als je alle beperkende gedachten loslaat de oplossing vanzelf komt. Dankbaar voor alle mensen op mijn pad en de bijdrage die zij leveren aan mijn droom. Ok we kunnen nog geen verhuisdozen gaan inpakken maar ik weet zeker dat ook dat gaat gebeuren als de tijd daarvoor rijp is. Eerst starten met een opleiding om nog meer kennis op te doen die mij en daarmee heel veel kinderen gaat helpen.

Droom, of beter gezegd, wandel je met me mee?