Mooie dingen op je pad

Deze week kwam ik een post tegen op Facebook en iets triggerde me om op deze te reageren. Het was eigenlijk een afbeelding met een tekst en als vanzelf kwam mijn reactie uit mijn pen, eh, toetsenbord gerold;

"Nou inderdaad zoals hierboven dus. Ik krijg ook vaak de opmerking "oh maar hij heeft toch maar een lichte vorm van autisme". Mensen hebben geen idee over de weg die er is afgelegd om te komen tot het punt waarop het "wel lijkt mee te vallen". Het enige verschil in mijn ogen is leerbaarheid. Net als neuro-typische kinderen meer of minder begaafd, of zo het mag een laag cognitief niveau hebben, zo hebben kinderen met autisme (of welke "stempel" dan ook) dit ook. De mate van leerbaarheid, kansen, begrip etc bepaalt hoe een kind zich naar buiten toe laat zien, zich heeft weten te ontwikkelen en de kans heeft gekregen "aangepast gedrag" te vertonen. Het is namelijk geen onwil maar onkunde en deze kinderen werken dagelijks keihard om hun mannetje te staan in de maatschappij! Een lichte vorm van autisme bestaat niet, verschil in leerbaarheid wel maar zelfs dan is de weg hetzelfde en kunnen de kinderen op hun niveau alleen het beste laten zien als ze daar kansen en begrip voor krijgen."


Als ik dat zo terug lees besef ik gelijk dat dit is waar ik een bijdrage aan wil leveren, dat dit nu juist precies is wat mij drijft, het krijgen van kansen, de overtuiging dat het wél kan, dat alle kinderen leerbaar zijn, eigenlijk dat alle mensen leerbaar zijn. Het is onze eigen overtuiging dat we iets niet kunnen of dat we beperkt zijn en we weten dit ook over te brengen op onze kinderen, immers "we" spreken van kinderen met een beperking. Mijn kinderen zijn niet beperkt maar hebben mooie, unieke eigenschappen meegekregen en verdienden de kans om te leren hoe ze deze in onze maatschappij kunnen inzetten en zichzelf kunnen zijn.

Iedere dag komt daarmee mijn droom ook een stukje dichterbij. Inmiddels al lang geen droom meer want elke week gebeurt er wel iets wat me nog meer overtuigd van de weg die ik bewandel. Vandaag heb ik weer mogen ervaren dat als je alle beperkende gedachten loslaat de oplossing vanzelf komt. Dankbaar voor alle mensen op mijn pad en de bijdrage die zij leveren aan mijn droom. Ok we kunnen nog geen verhuisdozen gaan inpakken maar ik weet zeker dat ook dat gaat gebeuren als de tijd daarvoor rijp is. Eerst starten met een opleiding om nog meer kennis op te doen die mij en daarmee heel veel kinderen gaat helpen.

Droom, of beter gezegd, wandel je met me mee?

Mijn levensdoel

Graag neem ik je mee in het tot stand komen van mijn levensdoel. Ik noem het bewust niet een bedrijf hoewel dit het natuurlijk ook is. Uiteindelijk zal ik er geld mee moeten verdienen om de kosten te kunnen dekken. Meer nog is het een doel, een gevoel dat ik meer te bieden heb dan ik op dit moment doe. Dat alle gebeurtenissen en ontmoetingen die ik tot nu heb gehad bedoelt zijn om mij op weg te helpen te gaan doen waar ik goed in ben.

Ik ben met het eind begonnen. Degene die mij kennen weten dat ik in mijn enthousiasme vaak te grote stappen neem. Mijn droomlocatie, de plek waar dit allemaal tot stand zou gaan komen, zo overtuigd was ik van dat feit dat ik de weg er naartoe vergat. Die mooie locatie is inmiddels niet meer te koop....

Ik heb echt even tijd nodig gehad dat te verwerken....ik had immers mijn plan zo duidelijk het universum in gestuurd, waarom lukte het dan niet? Daarom is het ook even stil geweest op mijn blog, was het dan wel de bedoeling? Moest ik niet iets anders gaan doen. In de afgelopen maanden zijn er echter weer genoeg nieuwe mensen op mijn pad gekomen die me gewoon weer die kant op duwde met gister de druppel die ervoor zorgt dat alles weer stroomt. Mijn bedrijf heeft al een naam, een missie:

Paard-en-Kracht

Wat de kracht van paarden voor kinderen kan doen.

Paard-en-Kracht is een niet zomaar een bedrijf. Het is een passie ontstaan vanuit passie. Het is een plek waar kinderen die om welke reden dan ook moeite hebben met de huidige maatschappij leren in hun eigen kracht te gaan staan. We leren kinderen om tot rust te komen en van daaruit ook weer tot leren te komen. We zien de kinderen met hun eigen unieke kwaliteiten en bieden een veilige plaats om deze unieke eigenschappen verder te ontwikkelen. We laten de kinderen zien dat er meer manieren zijn om ergens naar te kijken en dat dit niet persé goed of fout is maar gewoon anders. We laten de kinderen zien dat anders ook goed is.

De basis is een veilige omgeving. Een plek waar geen nee bestaat en waar alles goed is zoals het zich aandient. We maken zoveel mogelijk gebruik van de natuur, buitenruimte en natuurlijk paarden. Onze doelstelling is in eerste plaats het creëren van rust en luisteren naar de kinderen, wat hebben zij nodig, waar lopen zij tegen aan en wat zouden zij anders willen.

Natuurlijk zijn niet alle kinderen in staat dit verbaal aan te geven, net zoals paarden non-verbaal communiceren gebruiken wij dit ook bij de kinderen. Waar ligt de behoeft, wanneer ontspannen ze en wat roept spanning op. Dat is ons speelveld, de paarden zijn onze spiegel.

Terug van weggeweest!

Dat tijd snel gaat roept iedereen, toch hebben we er allemaal even veel van. Dat het veel te veel tijd heeft gekost voor ik weer een blog maakte, dat is een feit. Ik was het even kwijt, zag door de bomen het bos niet meer en werd opgeslokt door allerlei andere zaken die me feitelijk alleen maar weerhielden te doen wat ik echt wil.

Dus...daar ben ik weer, terug van weggeweest en gemotiveerder dan ooit. Natuurlijk komt dat niet zomaar uit de lucht vallen. Zojuist een heel fijn gesprek gevoerd met Annemarie Appelman van "Buro Talent". Zij heeft mij geholpen weer te focussen en mijn passie weer gevoed.

Bereid je dus maar voor op weer meer verhalen van mijn kant waarmee ik je graag meeneem in de verwezenlijking van mijn droom, mijn passie mijn bestemming!